امروز نوبت ماست “وَ تِلکَ الاَیّامُ نُداوِلُها بَینَ النّاس”+ طرح

نگاهی به تفسیر و معنای آیه ۱۴۰ سوره آل عمران که توسط مقام معظم رهبری در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامى‌ به آن اشاره کردند.

به گزارش نبض سحر، حضرت آیت الله خامنه ای دیروز در دیدار با مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامى‌ گفتند: امروز نوبت ما است، امروز نوبت اسلام است. وَ تِلکَ الاَیّامُ نُداوِلُها بَینَ النّاس؛ امروز نوبت مسلمین است که با همّت خود، تمدّن نوین اسلامی را شالوده‌ریزی کنند. همچنان‌که اروپایی‌ها آن‌روز از دانش مسلمین استفاده کردند، از تجربه‌ی مسلمین استفاده کردند، از فلسفه‌ی مسلمین استفاده کردند، ما [هم] امروز از دانش جهان استفاده میکنیم، از ابزارهای موجود جهانی استفاده میکنیم برای برپا کردن تمدّن اسلامی، منتها با روح اسلامی و با روح معنویّت. این وظیفه‌ی امروز ما است.

پس از جنگ اُحُد دو خطر مهم، یکی فکری و دیگری القائات شیطانی دشمنان، حضور مسلمانان در صحنه جهاد را تهدید می‏کرد. خدای سبحان در این آیه با ترسیم وضعیت بحرانی جبهه دشمن و سرانجام شکست و نابودی آنان، دردهای روحی مؤمنان مجاهد را که از جراحت‏های میدان نبرد و به شهادت رسیدن دیگر مجاهدان ریشه می‏گرفت، التیام می‏بخشد و می‏فرماید: اگر به شما آسیب رسیده است، آنان نیز مانند شما آسیب دیده‏اند. کشته، زخمی یا اسیر شدن، مشترک بین مسلمانان و کافران است و به معنای شکست خوردن اسلام و مسلمانان نیست.
آمیختگی تلخی با شیرینی در زندگی دنیا از سنت‏های الهی است، از این‏رو دنیا گاهی به کام مؤمنان و زمانی موافق کافران، و مناسب‏ترین ساحت برای آزمایش بندگان مخلص خدا و رشد و بالندگی آن‏هاست و اگر مؤمن در عین رعایت همه حقوق فردی و اجتماعی، آسیب دید، از آن‏روست که محنت‏ها و مِنْحَت‏های تلخ و شیرین متفاوت است و در هر مقطع یکسان نازل نمی‏شود و بر این اساس، معنای تداول ایام، کثرت و قلت و شدت و ضعف نزولات آسمانی است نه توزیع نصرت و هزیمت در مقاطع گوناگون. هم صالحان از دولت مقطعی برخوردارند و هم طالحان از دولت موضعی، تا سرانجام آنچه حق و صلاح است مستقر گردد، بنابراین، تداول رخدادهای نظامی و مانند آن به معنای توزیع مقطعی پیروزی و شکست نیست تا اینکه گاهی مؤمن و گاه کافر غالب باشد، زیرا هیچ‏گاه باطل صرف بر حق محض غالب نخواهد شد. البته در هنگامه جنگ نمی‏توان ثمرات نهایی آن را ارزیابی کرد. نصر و هزیمت در پایان هماوردی است نه در اثنای آن و براساس سنت الهی در ستیز حق و باطل با یکدیگر، پیروزی نهایی تنها از آن حق است، بنابراین، تداول مقطعی، بیانگر تناوب در نصر و انهزام نیست، زیرا حق هرگز شکست نمی‏خورد و باطل هیچ‏گاه پیروز نمی‏شود.
کارگردان اصلی جهان که دولت‏ها را جابه‏جا می‏کند فقط خداست. تداول اگر ظاهراً به زیان مؤمنان باشد باطناً تعلیم راه مجاهدت و مقدمه ظفر است و در این حال که تداول ظاهراً به سود کافران است باطناً استدراج است نه نصر و موفقیت.
دست به دست گشتن روزگار مقصود از «یوم» در این آیه، مظروف آن است نه روز یا شبانه‏روز یا برهه‏ای از زمان برای اسراری ناگفتنی است و برای اینکه خداوند مؤمنان را شناسایی کند و چون علم فعلی خداوند از راه علل و اسباب ظهور می‏کند، لذا جریان آزمون به عنوان یک اصل ضروری مطرح است. طبق این آیه و آیه بعد، غرض خداوند از جنگ اُحد عبارت بود از: ۱٫آزمون برای مشخص و شناخته شدن مؤمنان ثابت قدم از منافقان مدعی اسلام. ۲٫ گزینش عده‏ای از مؤمنان مخاطب برای رسیدن به مقام شهادت، زیرا خداوند تنها مؤمنان خالص را می‏پذیرد و آنان را به مقام شهادت می‏رساند. ۳٫ کامل و خالص کردن قلوب مؤمنان و رساندن آنان به مقام اخلاص. ۴٫نابود کردن کافران. خداوند سبحان، ظالمان، یعنی مشرکان و کافران یا کسانی را که با گناهِ نافرمانی در جنگ اُحد برخود ستم کردند دوست ندارد و روشن است که محبوبان الهی، یعنی مؤمنان، پیروزند.
نزول این آیه به عنوان تقویت روانی، از بهترین عوامل پیروزی مؤمنان و از مؤثرترین علل هزیمت کافران بود.
گفتنی است به لحاظ قُرب رخداد تلخ جنگ اُحد و دوام حالت‏های ناشی از آن، و از آن‏رو که احضار صحنه آزمون سبب دوام عبرت و استنتاج حکمت است، وضع مؤمنان را با فعل مضارع: ﴿یَمسَسکُم… ﴾ بیان فرمود و به لحاظ تقدم زمانی جنگ بدر، از وضع کافران با فعل ماضی ﴿مَسّ… ﴾ یاد کرد. (سید علی بهبهانی – تفسیر تسنیم)

این آیه ضمن دلدارى به مسلمانان، واقعیّتى را بیان مى‏کند و آن اینکه اگر شما به منظور حقّ و براى هدفى الهى متحمّل ضرر جانى شده ‏اید، دشمنان شما نیز کشته و مجروح داده ‏اند. اگر شما امروز در احد پیروز نشده‏ اید، دشمنان شما نیز دیروز در بدر شکست خورده ‏اند، پس در سختى‏ها بردبار باشید.
گرچه معمولاً کلمات «شهداء»، «شهید» و«شاهد» در قرآن به معناى «گواه» است، لکن به دلیل شأن نزول و مسأله جنگ و موضوع زخم و جراحت در جبهه، اگر کسى کلمه‏ى «شهداء» را در این آیه به «کشته شدگان در راه خدا» معنى کند، راه دورى نرفته است.
مسلمانان با توجّه به موارد ذیل باید روحیّه داشته باشند:
الف: «انتم الاعلون» شما بلند مرتبه‏اید.
ب: «قد مسّ القوم قرح» دشمنان شما نیز زخمى شده‏اند.
ج: «تلک الایام نداولها» این روزهاى تلخ سپرى مى‏شود.
د: «و لیعلم اللّه الّذین امنوا» خدا مؤمنان واقعى را از منافقان باز مى‏شناساند.
ه : «و یتخذ منکم شهدا» خداوند از شما گواهانى را براى آینده تاریخ مى‏گیرد.
و: «واللّه لایحب الظالمین» خداوند مخالفان شما را دوست ندارد.
امام صادق‏ علیه السلام درباره ‏ى این آیه فرمودند: از روزى که خداوند آدم را آفرید، قدرت و حکومت خدایى و شیطانى در تعارض با یکدیگر بوده ‏اند، امّا دولت کامل الهى با ظهور حضرت قائم ‏علیه السلام تحقّق مى‏ یابد.
۱- مسلمانان نباید در صبر و بردبارى از کفّار کمتر باشند. «فقد مسّ القوم قرح مثله»
۲- حوادث تلخ و شیرین، پایدار نیست. «تلک الایام نداولها بین الناس»
۳- در جنگ‏ها و فراز و نشیب‏هاى زندگى، اهل ایمان از مدّعیان ایمان باز شناخته مى‏شوند. «لیعلم اللّه الّذین آمنوا»
۴- خداوند از شما شهیدانى، کشته‏ى راه حقّ گرفت تا به آسانى از دین خدا دست برندارید. «ویتّخذ منکم شهداء»
۵ – خداوند از خود شما گواهانى گرفت که چگونه نافرمانى از رهبرى موجب شکست مى‏شود. «ویتّخذ منکم شهداء»
۶- پیروزى موقّت کفّار، نشانه محبّت خداوند به آنان نیست. «اللّه لایحبّ الظّالمین»
۷- حرکت و جریان‏هاى تاریخى به اراده‏ ى خداوند است. «نداولها»

انتهای پیام/