ورزش زنجان در سرزمین آفتاب طلوع نکرد

از زمان شیوع ویروس کرونا، بی‌تردید عرصه ورزش را باید یکی از بخش‌هایی قلمداد کرد که تاثیر زیادی از این اتفاق گرفته و در طول ۱۷ ماه گذشته، شاهد تعطیلی بسیاری از رشته‌های ورزشی و یا حداقل برگزاری این رویدادها بدون حضور تماشاگران بودیم که این نوع برگزاری نیز عرصه ورزش را به میدانی بی‌روح برای حوزه‌ای که باید مملو از نشاط و شادابی باشد، کرده است.

از زمانی که آتن در سال ۱۸۹۶ میزبان اولین دوره بازی‌های تابستانی المپیک شد، تا به امروز سی و یک دوره این آوردگاه بزرگ ورزشی برگزار شده و هم‌اینک سی و دومین دوره آن به میزبانی توکیو، در حالی که قرار بود که رقابت‌ها در سال گذشته برگزار شود، به دلیل شیوع ویروس کرونا و همه‌گیری آن، با یک سال تاخیر و از اول مردادماه امسال کار خود را آغاز کرد تا مشعل این بازی‌ها کماکان روشن بماند.

کاروان ورزشی ایران در سی و دومین بازی‌های تابستانی المپیک با ۶۶ ورزشکار در قالب ۱۷ رشته ورزشی در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی دنیا حضور پیدا کرده و تا به امروز به یک مدال ارزشمند طلا در رشته تیراندازی دست یافته است اما نکته قابل تامل در این دوره از رقابت‌ها غیبت معنی‌دار ورزشکاران زنجانی است، در حالی که در دوره قبلی این رویداد شاهد حضور دو نماینده از این استان بودیم.

بدون شک این تصور که همه استان‌ها باید در رویدادی چون المپیک باید نماینده‌ای داشته باشند، تصور غلطی است و با توجه به محدودیت‌هایی که برای حضور در این مسابقات وجود دارد، همه استان‌ها با توجه به ظرفیتی که در عرصه ورزش دارند، شاید قادر به حضور در این عرصه نباشند اما زنجان جزو استان‌هایی است که ثابت کرده است در برخی از رشته‌های المپیکی می‌تواند حضور موثری داشته باشد.

فارغ از رشته‌ای چون ووشو که زنجان جایگاه رفیعی در این رشته غیرالمپیکی دارد، در رشته‌ دیگری چون قایقرانی نشان داده است که توانسته مدال‌های ارزشمند جهانی و آسیایی را کسب کند، به همین خاطر انتظار می‌رفت در این رشته، استان زنجان حداقل از وجود یک نماینده در المپیک ۲۰۲۰ برخوردار شود، اما عوامل مختلفی دست به دست هم داد تا زنجان در این دوره از المپیک نماینده‌ای نداشته باشد.

شاید اگر از مسئولان ورزش استان دلیل این امر را جویا شویم، عوامل مختلفی چون شیوع ویروس کرونا، شرایط خاص بازی‌های المپیک و بهانه‌های دیگر را دستاویز این امر قرار دهند اما آنچه که بر همگان مسلم است، این است که نبود برنامه‌ریزی در طول چهار سال فرصت حضور در المپیک و نیز نبود پشتوانه‌سازی در رشته‌هایی چون قایقرانی، دوچرخه‌سواری، کشتی، دو و میدانی و … که سابقه حضور در المپیک دارد، مُهر تاییدی بر این ادعا است.

شنیده‌ها حکایت از آن دارد که زنجان می‌توانست در این دوره از بازی‌های تابستانی المپیک حداقل یک نماینده در رشته قایقرانی داشته باشد، اما با توجه به اینکه طبق قوانین وضع شده، شرایط برای ورزشکارانی که حائز مدال نقره در رقابت‌های انتخابی شده بودند، فقط حضور یک ورزشکار بود، در آخرین لحظه حضور قایقران زنجانی در این رویداد منتفی و ورزشکار دیگری به این رقابت‌ها اعزام شد.

حال که امروز آفتاب ورزش زنجان در سرزمین آفتاب طلوع نکرده و هیچ ورزشکار زنجانی در المپیک بیست بیست نیست، باید این سئوال را از متولیان ورزش استان و هیئت‌های ورزشی پرسید که در طول چهار سال گذشته و آگاهی به شرایط حضور در المپیک، چه برنامه‌ای برای حضور ورزشکاران خود در این آوردگاه بزرک اتخاذ کرده بودند که بی‌تردید اگر برنامه‌ای اتخاذ می‌شد، امروز زنجان در المپیک سهمی هر چند ناچیز داشت.

گفتنی است، از زمان آغاز بازی‌های تابستانی المپیک، حسین ربی در رشته دو و میدانی (۱۹۷۶ مونترال)، مهدی سهرابی و عباس سعیدی‌تنها در رشته دوچرخه‌سواری (۲۰۰۴ آتن)، مهدی سهرابی در رشته دوچرخه‌سواری (۲۰۰۸ پکن و ۲۰۱۲ لندن) و میثم نصیری به همراه مهسا جاور به ترتیب در رشته‌های کشتی آزاد و قایقرانی (۲۰۱۶ ریو) به عنوان نمایندگان زنجان در این رویداد ورزشی حضور داشته‌اند.

انتهای پیام